Zonnig

Wekenlang kwam de wind uit het noorden. En niet zomaar een briesje, nee, best een straffe wind. Is wel eens vaker zo in het voorjaar, maar dit jaar heeft die noordenwind veel langer gewaaid dan anders. Dat gebeurt ongeveer 1 keer in de 15 jaar.

Dat was niet alleen slecht nieuws voor de niet-elektrische fietsers onder u, kromgebogen over het stuur, met alleen hun benen als accu. Maar ook voor de liefhebbers van lekker warme avonden was het een tegenvaller, want die lieten door die koude wind nog even op zich wachten. En wat te denken van alle wegwaaiende grond, leidend tot bodemerosie?

Jaja, het is wat.

Ik had dit stukje ook kunnen beginnen met de vaststelling dat het al weken superzonnig is. Zo’n heerlijke voorjaarszon, waar je vrolijk van wordt. En waar je zin van krijgt  om gewoon even wat rond te lopen, met je neus in de zon.

Want dat is ook zo. En ik geniet daar met volle teugen van. Eigenlijk meer dan dat ik last heb van die wind. Maar dat stond in de krant, die wind. Omdat dat meer opviel dan die wekenlange zon.

Veel mensen hebben de neiging om te beginnen met wat tegenvalt, met wat moeilijk is, met waar  ze last van hebben.  Denk maar aan de verjaardagen, vooral bij ouderen, die vaak eerst heel lang gaan over allerlei ziektes en andere narigheid.

Natuurlijk, we praten over wat opvalt, wat afwijkt van wat we als normaal beschouwen. Daar bestaan de media ook van, van die menselijke neiging. Alleen: daardoor lijkt het wel eens alsof dat ook de volledige werkelijkheid is. Alsof het moeilijke, vervelende, gevaarlijke normaal is.

En ja, problemen zijn er om aangepakt te worden. De kop in het zand steken leidt zelden tot iets. Maar genieten van fijne dingen, van dingen die  ‘gewoon’ goed gaan, van de mensen om ons heen, of van het zonnetje dat zo lekker schijnt is niet alleen prettig, maar ook broodnodig. Zodat we ook genoeg energie hebben om de moeilijke dingen het hoofd te bieden.

Daarom: ik wens u hele fijne, zonnige weken!  Geniet ervan!

Ton Heerts